Proloog

Het idee voor dit jaar was dus een lang weekend met Anouk te rijden en daarnaast dan nog een aantal dagen zonder gezinsleden buiten de schoolvakantie te gaan.

Maar het werk is druk druk druk en Anouk is buiten haar school ook ontzettend veel tijd kwijt met rugby, een sport die ze fanatiek beoefent. De weekenden zijn bijna altijd bezet met wedstijden en er lijkt maar geen ruimte te komen dit jaar. Uiteindelijk lukt het domweg niet om samen met Anouk in haar schoolvakantie te gaan en schrijf ik haar met Alegro  in voor jongerentrektocht bij Stal 't Reelaer. Zelf krijg ik alleen op de valreep de donderdag en vrijdag vrij gepland ergens halverwege de maand mei. In tegenstelling tot de voorgaande jaren waar alles al maanden van te voren geregeld was, flans ik dus nu vier weken van de voren nog een tocht van vier dagen in elkaar. Op zich lukt dat vrij goed omdat we aan de ene kant buiten de schoolvakanties zitten en dan is er natuurlijk veel meer mogelijkheid om last minute te boeken. Maar aan de andere kant zijn de accommodaties waar je met een paard terecht kan in het noordwestelijke deel  ( het enige stuk waar we nog niet gereden hebben) duidelijk schaarser dan op de rest van de Veluwe. Op twee onderdakadressen is geen beddengoed aanwezig en dat betekent dat er ook weer mee gesleept moet worden, en dat terwijl ik van plan ben de grote gewichtendrager Marjolein thuis te laten en op Alegro te gaan. Dit brengt me op het idee om Bean dit jaar maar eens in te gaan zetten als handpony, hij mag drie slaapzakken en een matje dragen. En omdat hij al net zo'n nuchter karakter heeft als Alegro, wordt hij zelfs geen seconde zenuwachtig als ik een week voor vertrek de hele zaak voor het eerst maar eens op zijn rug bind. Ik oefen nog wat met hem en Alegro op het strand en dat gaat vrij redelijk.  En zo zijn we toch weer klaar voor dit jaar. Zoals gezegd helaas dus zonder Anouk, maar wel weer samen met het komisch duo Tessa en Elise. Elise zal dit jaar draverruin Mazzel rijden omdat haar paard Empy geblesseerd is.

https://www.youtube.com/watch?v=tHp6kQch7sc

 

Dag 0, woensdagavond met de trailer van Egmond naar Vierhouten

Eerst nog een gewone werkdag,die natuurlijk tegen de hele planning in ontzettend druk verloopt. Met mijn tong op mijn knieën heb ik de paarden uiteindelijk  toch nog om 17.30 uur op de trailer staan en rijd ik het erf af. Net daarvoor ontvang ik nog een berichtje van Tessa (die samen met Elise al een half uurtje eerder vertrokken is), iets over file bij Amsterdam. Nou ja, rijden maar hoor, het zal wel loslopen..

O.K......In het vervolg dus toch maar even www.vananaarbeter.nl checken... Ik sta bijna een uur praktisch doodstil op de ring van Amsterdam en ben ik tenslotte pas om dik negen uur 's avonds bij hotel de Malle Jan in Vierhouten. Waar Tessa en Elise allang en breed gearriveerd zijn, die waren namelijk wel zo slim geweest hun route aan te passen. De keuken is inmiddels gesloten maar het personeel is zo lief nog een schotel vette hap voor ons op tafel te toveren.

 

 

En dan snel op één oor voor de dag voor morgen, maar niet voordat ik nog even genoten heb van het feit dat ik bij het t.v. kijken eindelijk eens totale controle heb over de afstandsbediening.

 

Dag 1, donderdag van Vierhouten naar Putten

Het was vandaag een dag met een gouden randje, een om nooit meer te vergeten. Toegegeven, er waren wel wat kleine probleempjes. Van te voren keurig met de bepakking geoefend, en met de handpony. Alleen vergeten dat ik naast het rijden met de handpony natuurlijk ook nog steeds verantwoordelijk ben voor de navigatie. En dat was voor het eerste uur nou precies een tikkeltje te veel van het goede. Alegro en Bean waren volslagen door het dolle toen we vetrokken.

 

Bean ramt zo vaak en zo hard tegen de Alegro aan dat zijn hele bepakking onder zijn buik schuift en er eerst weer herstelwerkzaamheden moeten geschieden voor we verder kunnen.

Er zit maar één ding op om het jeugdig enthousiasme van de twee jonge paarden weer onder controle te krijgen en dat is de gashendel maar een paar keer vol open zetten.

In die actie verlies ik echter de plastic hamer die bovenop de verpakking van Bean gebonden zat (achteraf gezien ook niet zo'n heel handige plek). De hamer raakt gelukkig de achter me galopperende meiden niet, en Elise weet als uit een wonder het ding ook nog eens ergens terug te vinden in de bosjes.

Maar voor de rest verloopt de dag eigenlijk vlekkeloos en de route is onwaarschijnlijk mooi.

https://www.youtube.com/watch?v=CTZOYl8kOVM

 

In de middag bereiken we de Hessenhoeve in Putten. Buiten de cottage waar de (buitengewoon vriendelijk) eigenaar mee adverteert, heeft hij ook nog een stacaravan met 4 slaapplekken en daar zullen wij vannacht gebruik van maken.

Althans Elise en Tessa dan want ik besluit dat ik zo langzamerhand wel een beetje de leeftijd heb om uit huis te gaan. 

De paarden staan twee  aan twee op 2 kleine weitjes, maar er is ruim voldoende kuil van goede kwaliteit aanwezig wat we onbeperkt mogen pakken.

Bert heeft vandaag bij toeval een cursus vlak bij ons in de buurt en rijdt voor hij even bij ons langs komt, eerst langs de supermarkt om onze voorraden aan te vullen.

De vuurkorf gaat aan en het wordt een hele lange slappe avond. Als de dag van morgen half zo leuk is als vandaag  wordt het weer een geweldige dag.

 

Dag 2, vrijdag van Putten naar Ermelo

 

De rit van vandaag was stukken korter dan die van gisteren en de hartelijke meneer van Hessenhoeve vond het prima als we pas rond de middag zouden vertrokken. Eerst dik uitgeslapen dus, het is tenslotte vakantie en geen strafkamp.

Uiteindelijk vertrokken we pas rond 13.00 uur voor wat ik dacht een kort ritje.

Dat viel uiteindelijk erg mee / tegen omdat er veel kronkels in de weg zaten en we dan af en toe in hoog tempo hele stukken totaal de verkeerde kant op galoppeerden.

Ook hield de navigatie er om wat voor reden dan ook ongeveer een half uur mee op. Mijn eigen richtinggevoel is nul en aangezien die van Tessa en Elise al net zo beroerd is, heb je daar ook bar weinig aan. Dus reden we in een kringetje rond. Maar uiteindelijk bereiken we toch tegen vier uur stal Nieuw Lopersum, waar voor de viervoeters een paar prachtige stalletjes klaar staan.

 

We leveren daar de paarden af en lopen met een geleende kruiwagen met de bagage naar het 500 m verder gelegen camping Klarenbeek, waar we zelf zullen overnachten.

In alle eerlijkheid is camping Klarenbeek niet echt een dolle boel, de gemiddelde leeftijd van de mede gasten is ongeveer 95 jaar. Maar gelukkig was er op het terrein wel een indoor speelplaats voor de meisjes.

Alleen Elise vond dat er vet veel bacteriën in een ballenbak zaten en om Tessa niet teleur te stellen heb ik me tenslotte opgeofferd. Omdat we toen toch lekker bezig waren ook de buitentrampoline maar genomen, waarbij ik bij het verlaten ervan bijna mijn rug brak. Gelukkig is hier geen beeld materiaal van.

I'm getting to old for this shit.

Een klein foutje in de organisatie was dat de supermarkt in de buurt toch een tikkeltje verder was dan ik dacht en het is de eerste keer dat het ook slecht lukt om van iemand een fiets te lenen. 

Gelukkig schiet 's avond mijn lieve bff Anne ,die in de buurt woont, te hulp en transporteert me op en neer naar een winkel. 

En zitten we toch weer op een hartstikke mooi plekje zo.

In tegenstelling tot de avond ervoor kruipen de meiden deze keer tijdig onder de wol en ik duik tegelijkertijd ook mijn tentje in.

Maar niet nadat Elise tijdens het douchen kennis heeft gemaakt met het Spartaanse campingleven.

De lauwe douche houdt er na vijf minuten mee op terwijl ze net  haar hele hoofd ingezeept heeft. Ze staat acht minuten te rillen voor hij het weer gaat doen en die volledige 8 minuten komt er gevloek, gejammer en gescheld uit het douchhokje wat Tessa en mij volledig de slappe lach oplevert.

Er is immers geen beter vermaak dan leedvermaak.

 

 

Dag 3, zaterdag van Ermelo naar Nunspeet

 

Vandaag hebben we ruim 35 kilometer te gaan en te gaan en dat is, zeker met de kleine beentjes van Bean erbij, best een heel eind blijkt onderweg. Het weer is ons weer  goed gezind, af en toe een buitje en wat onweer gerommel in de verte maar daar bleef het bij.

Om de lange route wat af te snijden en om het avontuur er een beetje in te houden, besluiten we een stuk van de ruiterroute af te wijken. Dat levert een werkelijk prachtig stukje bos op met een pad waar een beek dwars door heen loopt, en waar we eerst door moeten om weer verder te kunnen. Dat lukt zonder problemen.

Om ongeveer 500 meter verder tegen een hele boze boswachter op te lopen. Het moest er na al het die keren ongestrafte trespassing van de afgelopen jaren natuurlijk ooit een keer van komen. Met de gps veilig weggestopt in mijn bh zeg ik dat we onderweg zijn naar Nunspeet en dat ik  een enorm slecht richtinggevoel heb ( waar op zich geen woord van gelogen is)  en vraag of  hij weet hoe we weer op het kwijtgeraakte ruiterpad moeten komen. Met wat gebrom over een boete van 99 euro per persoon die we eigenlijk zouden moeten krijgen, komen we er uiteindelijk toch nog zonder kleerscheuren van af.

 

Ik overweeg heel even, nu hij er toch staat, hem te vragen of misschien gelijk een leuke groepsfoto van ons wil maken. Maar dat lijkt me bij nader inzien toch niet zo'n goed plan. Gelukkig wil een vriendelijke voorbijganger een stukje verderop dat wel.

Met drie paar houten konten komen we na een rit van dik vijf uur aan op camping de Witte Wieven. Daar worden we ontzettend vriendelijk onthaald en de paarden prachtig verzorgd.

 

Ik vind wel dat  vandaag de meiden nu een keer aan de beurt zijn om te proberen een fiets te lenen en boodschappen te doen.

Een fiets lenen blijkt ook bij de Witte Wieven knap lastig te zijn.Maar ze krijgen wel van een wildvreemde mevrouw een cabriolet te leen..

 

WHAT THE FUCK?!! Hoe krijgen die twee dat nu in Godsnaam weer voor elkaar?!

 

Wat heb ik al die jaren fout gedaan? Daar ga ik vannacht maar eens heel lang en heel diep over na denken.

 

Dag 4, zondag van Nunspeet naar Vierhouten

 

En toen was ineens de laatste rit toch aangebroken.

Het zadelen en pakken wordt routine en vrij vlot vertrekken we richting Vierhouten.

Het is een zonovergoten dag en, tot onze verbazing na de exercitie van gisteren, met prima frisse paarden.

 

 

 

En er kwam vandaag gelukkig ook nog een klassiek onderdeel van het rijden van een trektocht langs maar die we dit jaar tot dusver nog niet gehad hadden :

een paard door een voetgangerspoortje wurmen.

 

 

Het laatste stukje moest door het dorp maar daar draaien we na de spoorweg overgangen, viaducten en drukke wegen van deze tocht ons hand niet meer voor om. Uiteindelijk is er maar één ding waar paarden echt mak van worden en dat is gewoon heel veel rijden.

 

Te snel komt de Malle Jan weer in zicht. Nog een laatste foto en dan zit het er weer op voor dit jaar.

Epiloog

Bij aankomst in Nunspeet had Alegro  lichte drukplekken achter het zadel en dat werd alleen geen probleem omdat de tocht dit jaar kort was en we de volgende dag toch naar huis gingen

Het was dus leuk geprobeerd om te kijken of je toch een grote hoeveelheid bepakking aan een Engels zadel kan hangen maar het werkt echt niet. En niet te grote en/ of niet te volle bananentas kan prima achterop bleek tijdens de vorige tochten, maar nu de zwarte bananentas behalve eten ook een tent bevat is dat echt teveel. Ik ga dus in de maanden erna op zoek naar een alternatief.

Een western zadel zoals die van Marjolein is wel ideaal voor het vastmaken van bepakking, maar heeft wel als nadeel dat het loodzwaar is. Dus vind ik dat voor Alegro met zijn dunne beentjes niet zo'n goed idee. Via marktplaats vind ik een zadel dat qua model lijkt op een Prestige Trekkerzadel en die ik voor niet al te veel geld kan kopen. Ik bestel er nog Barefoot Trailpad bij om zeker te zijn dat de rug van Alegro volgende keer wel gespaard blijft. Het zadel is minder zwaar dan een westernzadel maar ook niet heel licht, een kilo of tien. Voor de lange trektocht in het buitenland ( ja hij is toch nog steeds niet uit het hoofd) die ik ooit hoop te gaan rijden vind ik dat nog steeds te zwaar, maar voorlopig is het een prima en niet al te dure aanschaf.

Verder was dit (voorlopig) het laatste jaar Veluwe. Die heb ik nu immers van voor tot achter gezien en sommige plekken zelfs twee keer en hoe mooi de Veluwe ook is, het wordt volgend jaar nu wel tijd voor wat nieuws.

https://www.youtube.com/watch?v=drJ_EFXOXcs